Everyone is Uncle Tom These Days

Fortunately, Uncle Tom's Cabin is a great piece of literature of the yonder time, descriptive skill great, captivating. I could visualise the landscapes in my own way. By and large, it is the life blood of a kind, caring mind, rather seemingly of such sobriquet as 'true christian'. Thanks Harriet Beecher Stowe! I'm nearing the end, really a sad novel. She must have shed much of hers over it, through its development despite being her own mother-tongue, for as per the nature of bookmaking of such kind --something like fiction in tryst with real events so far, and recounting real events is always painful. And, above all, despite not casting a streak of light on the major human's greed begot crime. The history of mankind is condemned as so
mbre in it after all.   

The Civilisation in Turmoil

"The West, or the universal civilization it leads, is emotionally rejected. It undermines, it threatens. But at the same time it is needed for its machines, goods, medicines, warplanes, the remittances from the emigrants, the hospitals that might have a cure for calcium deficiency, the universities that will provide master's degrees in mass media. All the rejection of the West is contained within the assumption that there will always exist out there a living, creative civilization, oddly neutral, open to all to appeal to. Rejection, therefore, is not absolute rejection. It is also, for the community as a whole, a way of ceasing to strive intellectually. It is to be parasitic: parasitism is one of the unacknowledged fruits of fundamentalism." --from AMONG THE BELIEVERS: An Islamic Journey (1981) by V. S. Naipaul

"Great subjects are illuminated best by small dramas." V. S. Naipaul

The complexity of your subject, the simplicity of your expression. That has attracted me to you. And, here, behind your 'universal civilisation' I find in my own way the tucked away secret, a juggernaut pattern wobbling, namely human kinds wobbling, cupidity being palliated by cupidity, great wording with some sense shed being hollowed by greater wording but just parroted so. And, sadly, a norm or pattern of homogenisation, the chase ahead, despite such unthinkable gulf of insulation between fellow human beings growing wider and more edgy. I am deep down in it, embedded. If you can't speak a foreign tongue, you're fool now. If you can't speak Chinese, you're backward. Then isn't it, at last, all about the sensual culture playing on our weakest spot?

མུན་པའི་མདའ།

ལྷབ་ལྷུབ་ཏུ་འབབ་བཞིན་པའི་ཁ་བའི་འདབ་མ།

ཟེགས་མའི་རེག་པ་བསིལ་ཡང་གཅེས་ལང་ཀྱི་ཚོར་བ་ཙམ། 

གྲང་འདར་ངས་འདོད་དམ།

ཚིག་རྣོ་བའི་དུཿཁཾའི་གཏམ་ལང་ལོང་།

དྲང་དྲང་ཅ་ཅོས་བ་སྤུ་སློང་ཡང་བདེ་ཐང་སྐབས་ཀྱི་འཆི་གཏམ་ཙམ།

ཐབས་སྡུག་པའི་འཁང་ར་ཞིག་ཀྱང་ཡིན་སྲིད།

བདག་པས་གཞན་ངོ་མ་གཅེས་ཐུབ་བམ།

བློས་ངོ་མ་གཏང་ཐུབ་བམ།

ད་དངོས་གནས་ཆ་མ་འཚལ།

ང་འདིར་འཕངས་པ་ནས་ཁྱེད་ཀྱི་འགྲིག་མདོག

ཁྱེད་ལ་ཡོད་ཚུལ་ནས་འགྱིང་ཉམས།

དངོས་གནས་གྲུ་བཞི་གྱང་སྟོང་ནང་ཚང་མ་གཞན་ཞིག་སྟེ།

བྱམས་པའི་འོད་མདའ་ལགས།

གསལ་ཙམ་གནང་རོགས།

འདི་འདྲ་ཡིན་མི་སྲིད། ད་ནས་གཏན་དུ་ཡ་མ་ཆ་བདོ་བའི་སྐབས།

ཆེ་རུ་འདི་ལྟར་མ་བཟོ་རོགས།

གནས་ལུགས་ལ་གཏན་ཚིགས་ཡོད་ལོས་ཆེ།

ད་ལྟའི་འདི་ཧ་ལམ་རང་ཆེར་འཛིན་གྱི་སྦོམ་ཉམས་ཙམ།

'སྤྱི་ཚོགས་དྲ་བའི'འགྲོས་ལས་ཆས་པའི་ཚུལ་འཆོས་ཙམ།

དངོས་སུ་ད་དུང་ཀླ་ཀློ་རང་ཡིན་མི་སྲིད།

དཔེར་ན། བློ་ཁོག་མེད་པ་ལ་ཡོད་མདོག་ཙམ།

རྒོལ་བའི་བྱ་སྤྱོད་ཡུད་ཙམ་གྱིས་རང་ཚུགས་མངོན་ཡོང་།

དེ་ཡང་རྟགས་བཟང་ཞིག་རེད་སྙམ།

ཧ་ལམ་དེ་ཙམ་ཡིན། རེད། ཅི་སྟེ་སྟབས་འདྲ་འགྲིག་ན།

ཁམས་འདྲ་ཐང་ན། བཟོད་གསོལ་ཡོད་པ་འཚལ།

ངའི་ཚིག་ལ་མིན། ང་ལ་མིན།

མཁྱེན་གསལ་ལྟར་དེ་དག་དངོས་གནས་ངས་མི་རྙེད།

དེས་ན། རང་བཞིན་འདིའི་ཕྱིར།

ཉིན་སུམ་བརྒྱ་རེ་ལྔ་ཅན་བཅུ་ཕྲག་སྐོར་ལས་འགའ་ལྷག་ནང་།

ཨོ་ཝེ། རེད། ཡང་ཚུལ་ཙམ་འཛིན་ཐལ་སོང་།

དགོངས་དག

Why So, Our Dear Youths?

If I don't point my finger to the core of Systems, the trend now, the juggernaut of marketable culture, the superiority to be emulated for, the exaggeration in varieties and needs but not in self-mirroring or self-critique, how can I just point to the trends of vogues and fads, notwithstanding being a luring fillip, for my sadly finding so many well-donned, pro-vogue, complexion-brightened youths so dumb, insecure, with stony yet nervous countenances? Don't they read their past greatness marked by inner-beauty, not like what those in Vanity Fair strive for? If we don't need calmness and inner firmness, then why we dabble in wishing for it or blindly exaggerating on it? Some say 'time is bad', but I think we are bad, our way of pursuing life's meaning. And now in India, as beloved parents' concern for their children, especially young daughters away from them, there is this haunting trepidation saying 'custom runs bad these days'. And this 'custom' is for me the same thing what I am hinting at. What is there after so many political, cultural and economic revolutions that had rather blotted out than rigging up and trying to understand through seeing--after venting at and destroying like Four Olds during Cultural Revolution in Tibet and China? Why? And here I say the West in novels is much better; the need of distance is indispensable for being able to appreciate so far.

A Woman of Now

Being overfed with your cant, your piety, your lenity, your chastity, so docile and nervous like slinking in a flurry of hundreds of passing ills ogling and leering at you, oh, the purest one, presenting so like I am a huge fool, oh, you, the good one, being overfed so, I now want to ask you why you're just after baroque glitter and surfeit of sensuousness, those needless shoes and coats and pants and so on. I haven't seen a single book on your shelf? How possible one in Tibetan. Where do your piety and lenity stand on? Now the fever of Women Empowerment or something like Empowering Tibetan Women. You mean towards having that glossed over nervous bearing so rife in the West? You mean towards that incommunicado? Your knowledge of love seems to be arching over to the heart of summum bonum, purity, motherliness, humanity. Yes, you present so. But, for now, I don't have a reliable means to barge to the back of that docility and demureness. But, sadly, it's open like love itself. But, in practice, your love is all about need, not giving and sacrificing. Yes, it can be of now, so busy but hardly having a thing worth-doing, the same oddity, the same conundrum, the same humdrum words and bearings.

རང་དབང་གི་ལམ་སྣེ་སྐྱ་བོ།

དུས་དེ་ནས།

བཞུད་པའི་ལམ་སྣེ་དག

ཇི་ཙམ་གྱ་གྱུ་ཡང་།

འཚོ་བའི་ལོ་ཟླའི་ཚིགས་དང་།

ནམ་དུས། ཐ་ན་རྩི་ཤིང་དག་གི་ཚུགས་ཀ།

རྒྱུན་དང་འཚོ་བའོ་སྟོན་མོ།

ཡོད་ཚད་གུང་འཛོལ།

དུས་ཀྱི་ཚོར་བ་བང་རིམ་འཆོལ།

ཐམས་ཅད་དེར་ཟུག་ཅིང་།

དེར་ཅེ་རེ་བགྲད།

འདིར་གོ་ལ་སྨུག་པོ་ཟེར་ཆོག

ནང་གི་ཞི་འཇགས་འཆོལ།

གཡོ། ཆེས་གཡོ།

ས་ཡོམ་ལས་ཀྱང་འཇིགས་སྐྲག་ཆེ།

འདིར་རྩི་ཤིང་དང་མེ་ཏོག་དག་ལའང་ཁེངས་ཉམས་ཤིག་ལྡན་མོད།

ངས་དེ་དག་ངོ་མི་ཤེས།

དེ་རང་གིས་ང་སྐྱོབ།

བར་གྱི་ལོ་ཟླའི་ཟང་ཟིང་ཇི་ཙམ་ཆེ་ཡང་།

དེར་ཅེ་རེ་བགྲད་ཅིང་།

རྣམ་རྟོག་སེམས་ཀྱི་རི་མོ་གསལ་ལྷང་ངེ།

གྲུ་ག་ག་གེ་མོ་ཞིག་སྟེ།

རྩིག་གྱང་ངོ་སྟོང་ནར་ཞིང་གུ་དོག་ཀྱང་།

ཆིག་ལབ་རྒྱག་ཞོར་གོམ་པ་འགའ་ཕར་དང་ཚུར་སྤོ་ཐུབ་པ་དེ་ངའི་རང་དབང་ཕལ་བ་ཞིག་རེད།

སྐབས་རེས་བྲག་ཆ་ལྟ་བུའི་མགོ་ནང་གི་གདུང་དབྱངས་ཡམ་ཡོམ་ཞིག་གིས།

ང་རགས་པའི་ཚོར་འགྲོས་སུ་བསུ་བར་བྱེད།

ཁ་མདོག་བཀྲག་མདངས་མེད་ཀྱང་ནང་གི་འཇིག་རྟེན་རི་རྒྱལ་ལྷུན་པོ་འདྲ།

སུར་གོ་བརྡ་སྤྲོད་དགོས། དོན་མེད་རེད། སྒོ་ལྔའི་ལུས་ཚོར་སྟེར་མ་ཐུབ་ན།

ད་དུང་ང་སྨྱོས་འདུག་ཟེར་སྲིད།

འདིའི་མུ་ལས་ངས་ཁྱེད་ཀྱི་སེར་ཞལ་གྱི་འཛུམ་རིས་མཇལ་ཐུབ།

འདིའི་མུ་ལས་ངས་ཁྱེད་ཀྱི་སྙིང་སྟོབས་ཀྱི་རྩ་བ་ངོ་ཙམ་འཕྲོད།

རང་གཅེས་གྱ་གྱུའི་སེམས་གཡོ་ཞིང་རྒོད་པ་ལས་ཕ་རོལ།

ཐོབ་པ་འདི་ལྟའི་འདོད་པ་ཙམ་གྱི་ཆེད་ལུས་སེམས་ཀྱི་ངལ་བ་ལས་ཕ་རོལ།

སུ་ལའང་རྗོད་དགོས་དོན་མེད། དུས་མེད་ལགས།

དུས་མེད་ཡོམ་འགྲོས་འདིས་ཁྱོད་ཀྱང་གཞན་དེང་དགོས་ཅིག་དང་།

ང་ཡང་གཞན་དུས་འགྲོས་དང་འགལ་བ་ཞིག་ཏུ་བསྒྱུར།

ད་ང་གཉིས་ཧ་ལམ་བྱ་རོག་དང་འུག་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་སྲིད་མོད།

འོན་ཀྱང་། རིག་པར་སློབས་རོགས། དེ་ཡང་རིག་པའི་རྒྱུན་ཅུང་ངོ་ཤེས་ཆེད།

བྱས་འཛོལ་དག་ཕྱིར་དྲན་ཞིག་ཡོད་ན་རིག་ལྡན་མིན་ནམ།

ཕྱི་སྤྱོད་འཕེན་བྱེད་ནང་གི་རི་མོར་ཅེར་ལྟ་རེ་ཐུབ་ན་རིག་ལྡན་མིན་ནམ།

དེ་ཡང་དྲན་པའི་རྒྱུན་ནམ་རིག་པའི་རྒྱུན། དགོས་ན་འདི་དགོས་རེད།

སྐྱེད་སྲིང་ན་འདི་དགོས་རེད། ངས་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་ལ་རིག་ལྡན་ཟེར།

ད་རྫོགས་ཡ་ཡོད་མ་རེད། སོང་ཙང་། ཁྱོད་ཀྱི་མིག་ལམ་བརྒྱུད་ལྟ་ཚེ་ང་སྨྱོས་ཚར་རེད།

My Way of Loving You

Wet cobbles; fallen dark-gold, namely rotting, of planes and oaks and chestnuts; sadly, I miss the brilliant scarlet of maples around here; mossed-over sidewalks along lengths of ragged hedges; springy, rocking gaits like a means of expression; nervous despite being composed expressions; I am no longer interested in taut, stony ones; sufferings being telepathically communicated despite toying with this and that gizmo, so busy; dumb, no, but you can speak fluently in any tongues; if you make a voice in it, I can get it somehow; incommunicado, no, you choose the other easier way; excommunication, no, everyone is so, insulated, safely raving--so a sniffer weaves through you but has a moment to care a peek at you. Happy Valentines Day to you all!